ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ ΑΠΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 7ΗΣ ΙΟΥΝΙΟΥ

Είναι αδιαφορία, τάση ιδιώτευσης, ή εξόχως πολιτική στάση η αποχή από αυτές τις εκλογές; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα έλθει αβίαστα, αν εξετάσουμε μεθοδικά τα δεδομένα της εκλογικής αυτής αναμέτρησης και την σημασία της για το πολιτικό σύστημα και το κατεστημένο που το στηρίζει.

Στα συστήματα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας οι εκλογές αποτελούν νομιμοποιητική διαδικασία, η οποία έχει σαν στόχο να περιβάλλει με το κύρος της λαϊκής εντολής και αποδοχής την πολιτική εξουσία. Αποτελούν στη ουσία φενάκη, εφόσον οι πολίτες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ρίχνουν το βάρος τους υπέρ του ενός ή του άλλου διαμεσολαβητή, μέσα στο ίδιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, όπου η δυνατότητα να το επηρεάσουν μέσω των εκλογών είναι πρακτικά ανύπαρκτη.

Σε όλα τα συστήματα που ιστορικά έχουν υπάρξει, η αρχή της νομιμοποίησης της διαμεσολάβησης της εξουσίας αποτελεί τον κύριο και βασικό λόγο που επιτρέπει την σταθερότητα της εξουσίας και την εκμαίευση της συναίνεσης του εξουσιαζόμενου.

Τα εξουσιαστικά συστήματα για την αιτία αυτή, καταφεύγουν στην διατύπωση ενός αναγωγικού λόγου, ενός στην ουσία μεταφυσικού λόγου πέραν πάσης αμφισβήτησης, από όπου αντλούν την νομιμοποίησή τους.

Η Ρώμη και η ολιγαρχική "δημοκρατία" της αντλούσαν την νομιμοποίησή τους από τον ιδρυτικό μύθο της πόλης, ο οποίος δεν αμφισβητείτο από κανένα και όλοι οι θεσμοί ανάγονταν σ' αυτόν ή κατάγονταν από αυτόν.

Στα χρόνια των αυτοκρατοριών και της μοναρχίας η εξουσία αντλούσε την νομιμοποίησή της κατευθείαν από τον θεό. Ηταν "ελέω θεού". Κανείς δεν αμφισβητούσε τον θεό και συνεπώς την εξουσία του μονάρχη και του συστήματος γύρω από αυτόν. Το δε ιερατείο καθαγίαζε την εξουσία αυτή και διαμόρφωνε το φαντασιακό, γύρω από το οποίο δομείτο η συναίνεση των εξουσιαζομένων. Κάθε τι που αποδομούσε ή διατάρασσε την σχέση αυτή, όπως οι αιρέσεις, καταπνιγόταν με άγριο τρόπο όχι μόνο από το ιερατείο, αλλά από την ίδια την εξουσία της οποίας η νομιμοποίηση απειλείτο.

Στα χρόνια τόσο της αστικής δημοκρατίας όσο και των συστημάτων που διέγραψαν την τροχιά τους μέσα στον εικοστό αιώνα -αναφέρομαι στον υπαρκτό σοσιαλισμό και τον φασισμό- η νομιμοποιητική αρχή της εξουσίας είναι ο "λαός". Όχι οι πολίτες, οι ατομικότητες και οι ελεύθερες συλλογικότητες, αλλά η αδιαφοροποίητη μάζα του "λαού". Σ΄ αυτό το πλαίσιο η έννοια του "λαού" είναι μια έννοια μεταφυσική, όχι μια έννοια πολιτική, ένα σύμβολο με τις συμπαραδηλώσεις του. Ο εξουσιαστικός λόγος είναι πολύ αποκαλυπτικός πάνω σ' αυτό. Η λαϊκή εξουσία, η οποία εκφράζεται μέσα από το κόμμα και τον μηχανισμό του στον υπαρκτό σοσιαλισμό, το "ένα έθνος , ένας λαός , ένας αρχηγός" του φασισμού και η έννοια της λαϊκής εντολής και της εκχώρησης της εξουσίας δια της αντιπροσώπευσης στην αστική δημοκρατία, δεν είναι παρά οι ίδιες εκφάνσεις της ίδιας αρχής της νομιμοποίησης της εξουσίας, με αναγωγικό και μεταφυσικό τρόπο. Είναι η αρχή της ετεροθέσμισης των εξουσιαστικών σχημάτων, που την συναντούμε στα διαμεσολαβημένα πολιτικά συστήματα. Στα συστήματα που η εξουσία ασκείται άμεσα και ελεύθερα από τους πολίτες η νομιμοποιητική αρχή της είναι η ίδια η συνέλευση των πολιτών και η πράξη. Δεν ανάγεται πουθενά και αντλεί το κύρος της από τους πράττοντες πολιτικά και όχι από εξωπολιτικά σύμβολα.

Αυτή είναι η πραγματικά λαϊκή εξουσία.

Αυτά λοιπόν για την θεωρητική θεμελίωση του θέματος εν συντομία. Ας έλθουμε τώρα να αναλύσουμε το ζήτημα των ευρωεκλογών και τον τρόπο που αυτό τίθεται μπροστά μας. Καλούμαστε να διαλέξουμε τους εκπροσώπους μας στο ευρωκοινοβούλιο από τις λίστες που επέλεξαν και ανακοίνωσαν οι κοτζαμπάσηδες των κομματικών μηχανισμών και να τους νομιμοποιήσουμε δια της ψήφου μας. Και όλη αυτή η κωμωδία για να μας "εκπροσωπήσουν" σε ένα θεσμό που έχει μόνο διακοσμητική σημασία, και καμμία δυνατότητα επηρεασμού των πραγμάτων. Για όσους δεν το γνωρίζουν, το ευρωκοινοβούλιο δεν αποφασίζει και δεν νομοθετεί. Απλώς εκδίδει ψηφίσματα μετά από προτάσεις της Κομισιόν.Η πραγματική εξουσία μέσα στην ΕΕ είναι η Κομισιόν και η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα ,τα μέλη των οποίων δεν εκλέγονται, παρά διορίζονται. Είναι αδιαφανείς υπερκρατικοί μηχανισμοί, απόλυτα ιεραρχικοί, στους οποίους έχουν εκχωρηθεί υπερεξουσίες. Το 70% των νομοθετημάτων που αφορούν την οικονομία και την κοινωνία των κρατών-μελών παράγονται από αυτούς τους θεσμούς, τα μέλη των οποίων διορίζονται . Ποιά είναι λοιπόν η σχέση των πολιτών με αυτούς τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, και πόσο μπορούν με την ψήφο τους να επηρεάσουν τις αποφάσεις τους; Η απάντηση είναι, ότι όσο μπορείτε να επηρεάσετε την πολιτική της Coca-cola, άλλο τόσο μπορείτε να επηρεάσετε και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Αυτό λοιπόν αποκαλείται δημοκρατία μέσα στην ΕΕ και μας καλούν να το νομιμοποιήσουμε με τη ψήφο μας. Είναι καθαρός εμπαιγμός να σε καλούν να εκλέξεις τα μέλη ενός θεσμού, που δεν έχει αποφασιστικό ρόλο, αλλά απλώς αποτελεί την φενάκη κάτω από την οποία κρύβονται οι πραγματικοί εξουσιαστές. Έχεις απλώς την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχεις ,ότι απευθύνεις κάπου ένα μήνυμα, μια διαμαρτυρία, ενώ στην ουσία συμμετέχεις στον ευνουχισμό σου, δίνοντας το άλλοθι στην ανεξέλεγκτη εξουσία να παίρνει αποφάσεις που καθορίζουν την ζωή σου και την ζωή των παιδιών σου.

Συμμετέχοντας στο παραμύθι των εκλογών, εκτός των μη εκλεγόμενων μηχανισμών της ΕΕ, νομιμοποιείς και το άθλιο ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Για τους λόγους αυτούς το Σαράκι απέχει μαχητικά και αγωνιστικά από αυτές τις εκλογές, αηδιασμένο και απογοητευμένο. Σε όσους πούν ότι εκχωρεί το δικαίωμα στους άλλους να πάρουν απόφασεις γι αυτό, ψηφίζοντας το ένα ή το άλλο κόμμα από τα κόμματα του συστήματος, απαντά ότι κανένας απο τους ψηφοφόρους δεν αποφασίζει. Οι αποφάσεις λαμβάνονται αλλού και οι πολίτες απλώς τις νομιμοποιούν με την ψήφο τους. Το ΣΑΡΑΚΙ καλεί σε μαζική αποχή από τις εκλογές . Για την απονομιμοποίηση του συστήματος, για να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας, για να αποφασίζουν οι πολίτες για το μέλλον τους.

Σε όσους διαφωνούν και επιμένουν να συμμετάσχουν στις εκλογές Το ΣΑΡΑΚΙ εύχεται καλή ψήφο και αυτή να κατευθυνθεί στους καλύτερους, στους εξωσυστημικούς, στους ασυμβίβαστους, στους ανατρεπτικούς, σε όσους κοντολογίς δεν "συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις".

Ακολουθεί βίντεο με αντιπροσωπευτικό τραγούδι.