Τον τελευταίο καιρό και κατά την διάρκεια της κρίσης έχει αναπτυχθεί από πλευράς μεγάλης μερίδας των θεωρητικών και των απολογητών του νεοφιλευθερισμού ένας δικαιολογητικός λόγος, που προσπαθεί να εμπεδώσει την θέση ότι η κρίση δεν οφείλεται στο σύστημα καθαυτό αλλά σε μη ορθολογικές παρεμβάσεις στην δομή και την λειτουργία του από εξωγενείς παράγοντες και ιδιαίτερα από την πλευρά της πολιτικής εξουσίας. Είναι γνωστές οι αιτιάσεις για τον ρόλο των κυβερνήσεων Bush και των ημικρατικών στεγαστικών τραπεζών. Με άλλα λόγια θεωρούν ότι ένα απόλυτα ορθολογικό σύστημα όπως αυτό της αγοράς δέχθηκε δομική παρέμβαση που στρέβλωσε την εσωτερική λογική του και οδήγησε την οικονομία στην κρίση.
Η ερμηνεία αυτή δεν αναφέρεται παρά στην λογική των κλειστών συστημάτων και της ολιστικής λεγόμενης σκέψης. Στα ίδια σφάλματα είχαν περιπέσει και οι θεωρητικοί του εφαρμοσμένου Μαρξισμού,ενός μαρξισμού στενού αφυδατωμένου και εργαλειακού. Θεωρούν δηλαδή ότι όταν η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται στο θεωρητικό μοντέλο τότε τόσο χειρότερα για την πραγματικότητα.
Ο φιλελευθερισμός και ο μαρξισμός ανήκουν στην μεγάλη παράδοση του ευρωπαικού Διαφωτισμού και θεμελιώνονται στις αρχές του ορθολογισμού όπως αυτός διαμορφώθηκε στην Δυτική παράδοση.
Ηταν και είναι ευρύτατα συστήματα ανάλυσης και εφαρμογής και δεν άπτονται μόνο της οικονομίας αλλά και των περισσοτέρων εκφάνσεων της ανθρώπινης ζωής. Στον μεν φιλελευθερισμό η ορθολογική λειτουργία του συστήματος βασίζεται στον μηχανισμό της αγοράς βάσει του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης και την αυτόματη εξισορρόπηση του συστήματος, στον δε μαρξισμό με τη μορφή τόσο της σοσιαλδημοκρατίας,όσο και του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού αποθεώνεται περισσότερο η λογική μέσω του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας και των παρεμβάσεων που κάνουν υποτίθεται το σύστημα πιο παραγωγικό και κοινωνικά δίκαιο.
Και στις δύο περιπτώσεις λοιπόν μιλάνε για ορθολογικά συστήματα, για μοντέλα που μπορούν να λειτουργήσουν και να αποδώσουν και τα οποία νομοτελειακά οδηγούν στην πρόοδο.
Γιατί λοιπόν ένα ορθολογικά δομημένο σύστημα φθάνει στην κρίση , παύει να λειτουργεί και καταρρέει; Η απάντηση βρίσκεται στην βάση της δομής των συστημάτων αυτών όπως διαμορφώθηκαν στο πεδίο της εφαρμογής τους καθώς και στις προυποθέσεις της ίδιας της δημιουργίας τους.
Βασική προυπόθεση για να δομήσει κανείς ένα σύστημα αγοράς είναι η ορθολογική συμπεριφορά των ανθρώπων η οποία προσδιορίζεται από την επιδίωξη του προσωπικού συμφέροντος ,με τον ελεύθερο ανταγωνισμό και την μεγιστοποίηση του κέρδους. Αντίστοιχα στα μαρξιστικά συστήματα η εργασία για την αύξηση της παραγωγικότητας και της παραγωγής είναι ο ορθολογικός παράγοντας που κινεί το σύστημα προς τα εμπρός. Ετσι υποτάσσεται ο ανθρώπινος παράγοντας στην πραγματοποίηση ενός σκοπού που είναι ο σκοπός του συστήματος και δεν είναι άλλος από την αναπαραγωγή της εσωτερικής λογικής του. Η πολυπλοκότητα των ανθρώπινων συμπεριφορών εγκλωβίζεται μέσα σε ντετερμινιστικά συστήματα που κάθε έξωθεν παρέμβαση μπορεί να είναι καταστρεπτική. Βέβαια οι ανθρώπινες συμπεριφορές κάθε άλλο παρά ορθολογικές μπορεί να είναι. Τι γίνεται για παράδειγμα αν σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς και ανταγωνισμού κάποιοι πάψουν να επιδιώκουν το στενό ατομικό συμφέρον , πάψουν να καταναλώνουν και να ανταγωνίζονται και αποσυρθούν όπως οι Χίππηδες την δεκαετία του 196ο. Η αντίστοιχα αν αρνηθούν την εντατικοποίηση της εργασίας και παύσει ο Σταχάνωφ να είναι πρότυπο. Τα συστήματα αυτά τους θέλουν όλους στρατευμένους στον κοινωνικό στόχο που πραγματώνεται με βάση την εσωτερική λογική τους. Και όταν λέω όλους εννοώ και αυτούς που το σύστημα πετάει έξω, όπως τους ανέργους στον καπιταλισμό ή τους εχθρούς του καθεστώτος στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Τους θέλει να βρίσκονται εκεί ως απειλή για τους εντός του συστήματος στην μια περίπτωση και ως αιτία συσπείρωσης της κοινωνίας στην άλλη περίπτωση. Η ορθολογική οργάνωση των συστημάτων αυτών προσκρούει στην ανορθολογική συμπεριφορά των υποκειμένων και την δυσκολία ομογενοποίησης και άρσης των αντιθέσεων στην δυσκολία στράτευσης σε ένα κοινωνικό στόχο, όπως για παράδειγμα η ευημερία με τον τρόπο που την αντιλαμβάνεται το κάθε σύστημα.
Ετσι προκύπτουν λανθασμένες εκτιμήσεις διότι ανάγωνται τα πάντα σε ένα θεωρητικό μοντέλο και εξαιτίας αυτού εγκλωβίζεται η σκέψη σε αδιέξοδα.
Η επίκληση συνεπώς του ορθολογισμού του συστήματος τόσο από τους νεοφιλελεύθερους όσο και από τους αποστεωμένους μαρξιστές δεν καθαγιάζει το σύστημα ούτε λύνει τα προβλήματα, διότι πρόκειται περί ενός μεταφυσικού ενδοσυστημικού ορθολογισμού που περιορίζει και φτωχαίνει την ανθρώπινη φύση.
Κανένα σύστημα δεν λειτουργεί εν κενώ και η συνολική στράτευση σε ένα κοινωνικό στόχο δεν είναι πάντα και συνεχώς εφικτή μέσω της προπαγάνδας της βίας της καταστολής ή της κατανάλωσης .
Τελειώνοντας θέλω να προσθέσω κάτι για τα κοινωνικά κινήματα που θα αναπτυχθούν στην περίοδο της κρίσης. Οι διεκδικήσεις δεν θα πρέπει να έχουν ως στόχο την ένταξη στο σύστημα με καλύτερους όρους αλλά την αμφισβήτηση του ίδιου του συστήματος. Ισως θα έπρεπε να επιστρέψουμε στις θεωρίες της ελεύθερης βούλησης , της αυτοθέσμισης των ατομικοτήτων και των συλλογικοτήτων και την διαμόφωση νέων υπαρξιακών εδαφών με όρους ελευθερίας . Να μην υπηρετούμε πλέον την εσωτερική λογική οποιουδήποτε συστήματος ούτε να διεκδικούμε την ένταξη σε αυτό αλλά να ανατρέπουμε αυτή την λογική. Η ανατροπή της εσωτερικής λογικής του συστήματος είναι ο θάνατός του και η λογική αυτή είναι στο χέρι μας να ανατραπεί.
Το σεξ ανά τους αιώνες
Πριν από 1 εβδομάδα
Αναρτήσεις
«Ο φιλελευθερισμός και ο μαρξισμός ανήκουν στην μεγάλη παράδοση του ευρωπαικού Διαφωτισμού και θεμελιώνονται στις αρχές του ορθολογισμού όπως αυτός διαμορφώθηκε στην Δυτική παράδοση».
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως εδώ υπάρχει μια χονδροειδής παρανόηση και θέλω να ελπίζω όχι εσκεμμένη, φυσικά.
Ο μαρξισμός του Μαρξ, δηλαδή ο διαλεκτικός υλισμός καθόλου δεν ανήκει στο Διαφωτισμό και στο ορθολογικό του πνεύμα ούτε και σε κανένα είδος παγωμένης εσωτερικής λογικής.
Αυτή είναι και η λεγόμενη αριστοτελική λογική (και όχι μόνο), η μεταφυσική λογική, πάνω στην οποία οικοδομείται ολόκληρος ο μετέπειτα ορθολογισμός και σε αυτόν η θετική, επιστημονική σκέψη.
Σύμφωνα με αυτή την ορθολογική λογική π.χ., ένα εμπόρευμα είναι ένα σύνολο σχέσεων πραγμάτων. Αυτό είναι ψευδές. Εκεί που η ορθολογιστική σκέψη βλέπει σχέσεις πραγμάτων, η διαλεκτική λογική του Μαρξ βλέπει σχέσεις μεταξύ ανθρώπων, σχέσεις κοινωνικές.
Η θετική λογική σκέψη δεν μπορεί να συλλάβει το Κεφάλαιο ως κοινωνική σχέση γιατί το βλέπει μεταφυσικά, ως φαινομενολογία που μπορεί να μελετηθεί «παγωμένη», αποκομμένη από τη αλληλεξάρτησή της από τα άλλα φαινόμενα, αποκομμένη από τη ζωτικότητά της ως εσωτερική αντιφατικότητα.
Καμία σχέση λοιπόν δεν έχει η διαλεκτική λογική του Μαρξ με τον ορθολογισμό αφού η πρώτη προϋποθέτει τον δεύτερο και τον υπερβαίνει.
Ο φιλελευθερισμός είναι οι σκέψεις της αστικής τάξης που βίαια επιβάλλονται σαν καθολικές σκέψεις, σαν σκέψεις που ενσαρκώνουν το «αλάνθαστο» της λογικής και του ορθολογισμού των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.
Διαλέγουμε και παίρνουμε λοιπόν… τι είναι ορθολογικό και τα όριά του.
Ο μαρξισμός δεν είναι δόγμα, δεν είναι σύστημα, δεν είναι θέσφατο αλλά κλειδί ανάγνωσης της πραγματικότητας που καλεί σε επαναστατική δράση.
Το να ταυτίζουμε το μαρξισμό που είναι ζωντανή κοινωνική επιστήμη διαλεκτικής λογικής με τον οικονομικό ντετερμινισμό είναι σαν να θεωρούμε την ολότητα της κοινωνίας ταυτόσημη με ένα απλό φυσικό φαινόμενο που μπορεί να μελετηθεί ορθολογικά ενώ πρώτος ο Μαρξ μάς έδειξε πως δεν είναι καθόλου έτσι!
Ας μην στερούμε λοιπόν από τις καταπιεσμένες τάξεις το μοναδικό όπλο που έχουν για να κατατροπώσουν τους δυνάστες τους, το Μαρξισμό, διαφορετικά τα προτάγματα περί αυτονομίας, ελευθερίας της βούλησης κτλ είναι εντελώς κενά και απατηλά.
Δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε κάπου, έτσι οπισθοδρομούμε στα υπαρξιακά αδιέξοδα του «καλού και παλιού» υποκειμενικού ιδεαλισμού. Μπουχτίσαμε…
Πολύ λανθασμένη η άποψή σου για τον Μαρξισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με τον Lucifugo,με μία μόνο διαφορά,την αλλαγή της φράσης "διαλεκτικη λογική" του Μαρξ,
με τη φράση "διαλεκτικό υλισμό" του Μάρξ.
Η διαλεκτίκή λογική είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τον διαλεκτικό υλισμό.
@Lucifugo
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μαρξισμός ανήκει στην παράδοση του Διαφωτισμού και μάλιστα στην παράδοση του ριζοσπαστικού Γιακωβίνικου πνεύματος, το οποίο στην εποχή του είχε ανεπεξέργαστες θέσεις. Ο ίδιος ο Μάρξ αναφέρεται σ' αυτό.Βεβαίως δεν ομιλώ περί του Μαρξισμού σε θεωρητικό επίπεδο και συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τις παρατηρήσεις σου αν και έχω ορισμένες αντιρρήσεις. Αναφέρω στον τίτλο το όρο "εργαλειακός μαρξισμός". Είναι ο αποστεωμένος Μαρξισμός που χρησιμοποίηθηκε από τα Κομμουνιστικά κόμματα των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά και από την δυτική σοσιαλδημοκρατία . Με άλλα λόγια ο καθεστωτικός μαρξισμός, ο μαρξισμός ως σύστημα. Κάθε σύστημα έχει την εσωτερική του λογική που προσδιορίζεται από τους όρους αναπαραγωγής του.Η διαλεκτική είχε υποχωρήσει σ' αυτή την περίπτωση και είχε δώσει την θέση της στη λογική του συστήματος. Η κεντρική αντίθεση αστικής τάξης και προλεταριάτου που υπάρχει υποτίθεται ακόμα και σε καθεστώς δικτατορίας του προλεταριάτου έδωσε την θέση της στην αντίθεση όλων εναντίον της κεντρικής γραφειοκρατίας και της νομενκλατούρας.Οπως είχαν διαμορφωθεί τα πράγματα θα έπρεπε η επανασταστατική διαδικασία να συνεχίζεται εσαεί και από τα κάτω για να μην απολιθωθεί το καθεστώς.Ο Μαο το αντιλήφθηκε αυτό και προσπάθησε να το εφαρμόσει από τα πάνω με πενιχρά αποτελέσματα.
Τώρα όσον αφορά τον υποκειμενισμό στον οποίο αναφέρεσαι ο οποίος νομίζω είναι το κεντρικό σημείο στο οποίο διαφωνούμε θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι υπάχουν πολλαπλές αναγνώσεις του Μάρξ και όχι μία. Στα χρόνια μου υπήρχε μια μονοδιάστατη άποψη και η λογική της μόνης αλήθειας την οποία κατείχε το ΚΚΕ. Η εισαγωγή μας στο Μαρξισμό ως εφήβων γινόταν μέσω ενός ανεκδιήγητου σταλινικού βιβλίου "Οι Βασικές Αρχές της Φιλοσοφίας" του Ζωρζ Πολιτσερ το οποίο κατέστρεφε την σκέψη.Αυτός ήταν ο εργαλειακός Μαρξισμός , ο Μαρξισμός της ορθοδοξίας ο Μαρξισμός ως Σύστημα. Δεν νομίζω ότι πρέπει να επιστρέψουμε εκεί. Ας μελετήσουμε λίγο τον νεαρό Μάρξ τότε που είχε έντονη την έπιδραση του Χόλμπαχ και των θεωριών της ελεύθερης Βούλησης και ας δώσουμε ελευθερία στα υποκείμενα να δράσουν.Αν το αντικειμενικό προσδιορίζει το υποκειμενικό γιατί φοβόμαστε την υποκειμενικότητα, την αυτονομία και τις νέες συλλογικότητες έξω από τα στεγανά του παρελθόντος.
@Ζήσης,
ΑπάντησηΔιαγραφήσωστή η παρατήρηση. Αν επέμεινα στη λέξη «λογική» το έκανα κάπως εσκεμμένα για να αντιπαραθέσω τη «λογική» του Μαρξισμού, στη «λογική» του ορθολογισμού και θετικισμού της γαλλικής επανάστασης και του Διαφωτισμού και πως είναι, όχι ανακρίβεια, αλλά ιστορικό ψέμα να υποστηρίζουμε πως ο Μαρξισμός πηγάζει από την ορθολογική σκέψη του Διαφωτισμού.
Αυτό άλλωστε με «εξανάγκασε» να σχολιάσω κιόλας την ανάρτηση με κάθε καλή θέληση.
@ Αγαπητό Σαράκι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνούμε απόλυτα για το «Μαρξισμό»; των χωρών του «υπαρκτού; σοσιαλισμού» και για το «Μαρξισμό; του Μάο». Καμία αντίρρηση πάνω σε αυτό. Θα συμφωνήσω και για τα διάφορα διαστρεβλωμένα κομμουνιστικά κόμματα και για την κατήχησή τους σε αυτό που πίστευαν και πιστεύουν για μαρξισμό (βλέπε ΚΚΕ και όχι μόνο φυσικά).
Επίτρεψε μου να το πάω και λίγο παραπέρα: Λενινισμός και δημοκρατικός συγκεντρωτισμός του κόμματος. Ο Λένιν ήταν μαρξιστής; Ναι, ήταν. Γιατί; Γιατί χρησιμοποιώντας το Μαρξισμό ως μέθοδο προέβλεψε τον πόλεμο εκεί που οι άλλοι χάζευαν την Belle Epoque. Οι προβλέψεις και η κατανόηση της πραγματικότητας όμως δεν σε κάνουν επαναστάτη. Η επανάσταση είναι βίαιη και συλλογική υπόθεση. Προϋποθέτει μια ισχυρή, αποφασισμένη, συλλογική υποκειμενικότητα οργανωμένη σε κόμμα. Η οργάνωση στο κόμμα είναι συγκεντρωτική δημοκρατία, περισσότερο συγκεντρωτική, παρά δημοκρατία κάποιοι θα πουν και μπορεί να έχουν και δίκιο. Αυτό που πρέπει όμως να κρατήσουμε από τον Λένιν τελικά τι είναι;
Η συγκεντρωτική δημοκρατία του κόμματος οδηγεί νομοτελειακά στο Σταλινισμό και σε εκτρώματα τύπου Κίνας, κάποιοι θα πουν. Μάλλον έχουν δίκιο. Κάπου στο δρόμο μπερδεύτηκε η τακτική με το στρατηγικό στόχο και πετάμε τον Λένιν στα αζήτητα. Και μαζί με αυτόν αμφιβάλουμε και για τον Μαρξ. Μπερδέψαμε / ταυτίσαμε το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό με το μαρξισμό και χάσαμε από τα μάτια μας τον μαρξιστή Λένιν. Τι μας έμεινε; Να αντιλαμβανόμαστε ως αντικειμενική πραγματικότητα αυτή που καταλαβαίνουμε ως υποκείμενα: να ο ιδεαλισμός μας. Η πραγματικότητα όμως πάντα συνεχίζει να υπάρχει ανεξάρτητα από εμάς, ανεξάρτητα από τη θέλησή μας και ένας τρίτος παγκόσμιας πόλεμος μπορεί και να μας συντρίψει.
Δεν υπάρχει καμία αντινομία μεταξύ του νέου και του γηραιότερου Μαρξ. Ο Μαρξ των οικονομικών και φιλοσοφικών χειρογράφων είναι ο Μαρξ του Κεφαλαίου και αντίστροφα.
Το κόμμα των προλετάριων είναι πάντα η τάξη της κριτικής της εργασίας. Το πώς θα οργανωθεί, να έχουμε πίστη στο χρόνο που είναι και η μοναδική πατρίδα του κόμματος, πως θα οργανωθεί.
Αν θέλουμε πραγματικά να ξεφύγουμε από τα στεγανά του παρελθόντος θα πρέπει ασταμάτητα και αδιάκοπα να διαδίδουμε το Μαρξισμό στις μάζες και όχι να περιμένουμε μεσσιανικά να δράσουν μόνες τους υπό το φώς κάποιας Καντιανής καθαρής συνείδησης ή κάποιας Καστοριαδικής συλλογικής φαντασίωσης για ελευθερία και αυτονομία.
Υ.Γ. Ο Μαρξισμός αφομοίωσε ότι ζωντανό είχε η Γερμανική Ιδεολογία, η πολιτική οικονομία, ο υλισμός του Φόιερμπαχ κ.α. και ο ουτοπικός σοσιαλισμός αλλά δεν ανάγεται σε τίποτα από αυτά γιατί αποτελεί διαλεκτική τους σύνθεση και δεν ανήκει στην παράδοσή τους, ούτε φυσικά και στην παράδοση του ορθολογισμού αφού δεν κάνει χρήση της περιορισμένης λογικής του. Αν έκανε, το Κεφάλαιο δε θα είχε γραφτεί ποτέ.
@Lucifugo
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι το διάλογο μαζί σου και ιδιαίτερα όταν διαπιστώνω ότι συμφωνούμε στα βασικά. Αυτό που προέχει είναι η κρίση και οι δυνατότητες που ανοίγονται για το επαναστατικό κίνημα. Πιστεύω και όχι αβάσιμα ότι ο συσχετισμός δυνάμεων σύντομα θα είναι υπέρ των δυνάμεων της ανατροπής.Θα υπάρξει πολύ ευνοική ιστορική συγκυρία και δεν πρέπει σε καμμιά περίπτωση να χαθεί η ευκαιρία και να βρεθούμε απροετοίμαστοι. Ισως θα πρέπει να υπάρξει ένας νέος Λένιν να μας πεί πως θα είναι το κόμμα νέου τύπου στην σημερινή συγκυρία. Μέχρι τότε και για να μη παρασυρόμαστε σε μεσσιανισμούς ας δώσουμε χώρο στα μεμονωμένα υποκείμενα να δράσουν και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε την σύνθεση.Η όποια προσπάθεια να γίνει από τα κάτω χωρίς καπελώματα. Η αρρώστια από την οποία έπασχαν τα κομμουνιστικά κόμματα του παρελθόντος ήταν η σταδιακή μικροαστικοποίηση τους η ταύτιση με το μηχανισμό του κράτους και ο συνακόλουθος συντηρητισμός και αυταρχισμός και η τελική απολίθωση. Αντί να μπαίνει σε κίνηση η ιστορία κατέληξε σε ακινησία.
Να μη χάσουμε λοιπόν ξανά τους ανθρώπους στο όνομα οποιασδήποτε ορθοδοξίας. Να μη δούμε ξανά τον Μαγιακόφσκη να αυτοκτονεί και τον Ζντάνοφ να επιβάλλεται.
@ Σαράκι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ χάρηκα πολύ για το διάλογο και πιστεύω πως ουσιαστικά συμφωνούμε.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητό ΣΑΡΑΚΙ, αρχίζω από το τέλος, όπου γράφεις "θεωρίες της ελεύθερης βούλησης , της αυτοθέσμισης των ατομικοτήτων και των συλλογικοτήτων και την διαμόφωση νέων υπαρξιακών εδαφών με όρους ελευθερίας"
ΑπάντησηΔιαγραφήδε διάβασα πουθενά κάτι πιο συγκεκριμένο για όλα αυτά. Και εξηγούμαι:
έξω από οποιαδήποτε αναφορά, η ελεύθερη βούληση η αυτοθέσμιση ατομικοτήτων/συλλογικοτήτων κλπ μπορεί να μπει στο στόμα του καθενός (ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ σταθερό, λέει η διαφήμιση στο νέο πατέρα που παίρνει δάνειο)
παρόλα όσα λέει το κείμενο, εγώ διαβάζω για "λανθασμένες εκτιμήσεις" (δηλ μπορεί να υπάρχουν και σωστές; -βλ. καλές- ή μήπως η μόνη λογική που μπορώ να φανταστώ πως αντιτίθεται στο σύστημα, έτσι αρνητικά που μπορώ να το θέσω, είναι να μην υπάρχουν καν εκτιμήσεις;)
ενώ στο
"Η ΕΠΙΚΛΗΣΗ συνεπώς του ορθολογισμού του συστήματος τόσο από τους νεοφιλελεύθερους όσο και από τους αποστεωμένους μαρξιστές ΔΕΝ ΚΑΘΑΓΙΆΖΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ" (τα κεφ. δικά μου),
γιατί
"προσκρούει στην ανορθολογική συμπεριφορά των υποκειμένων"
βρίσκεται για μένα όλο το ζουμί αυτών που γράφεις.
Παντού διαβάζω για το σύστημα και το σύστημα, το θεοποιείς λες και το σύστημα είναι από τη μια μεριά και τα υποκείμενα (με την ανορθολογικότητα) από την άλλη
"Ετσι υποτάσσεται ο ανθρώπινος παράγοντας στην πραγματοποίηση ενός σκοπού"
και ρωτάω, ο ανθρώπινος παράγοντας απλά "υποτάσσεται"; ή ο ανθρώπινος παράγοντας είναι το σύστημα, το παράγει; ή αλλιώς, δουλειά του συστήματος δεν είναι να παράγει τέτοιους ανθρώπινους τύπους, που να παράγουν μόνοι τους το σύστημα;
(κι όταν λέμε ότι ο ανθρώπινος παράγοντας υποτάσσεται, δεν υπονοούμε ότι αν του λύσεις τα λουριά θα ξεπεταχτεί η (ανορθολογική, ανυπότακτη) φύση του;)
και συνεχίζω το τροπάρι μου λέγοντας ότι εκτός του ότι μια τέτοια εικόνα είναι βαθιά σεξιστική (αν ανοίξουμε τα φερμουάρ μας, θα δεις πώς θα γαμήσουμε..), η ίδια η έννοια της αναλλοίωτης φύσης, που στη χειρότερη, απλά μπορεί να υποταχτεί (σαν το υπόδουλο γένος), είναι η λογική του συστήματος
γιατί οι υποκειμενικότητες, οι άνθρωποι, αυτό το θαύμα, πες το όπως θες, έχουν όντως μια φύση: να μην έχουν καμιά φύση. Γι αυτό και δεν υπάρχει όριο στην απεριόριστη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων (άσχετο), γιατί ο άνθρωπος ή οι υποκειμενικότητες παράγουν με τη θέλησή τους το σύστημα.
κι αυτά τα γράφω γιατί η απόσταση είναι μεγάλη (σ'άυτά που γράφεις) ανάμεσα στο σύστημα και στον ανθρώπινο παράγοντα. Έχουν τονιστεί μόνοι οι διαφορές (ανορθολογική συμπεριφορά), ενώ ή ίδια η ορθολογικότητα δε γίνεται μέρος της υποκειμενικότητας (σ'αυτά που έγραψες πάντα). Απλά επιβάλλεται πάνω σε κάτι ανυπότακτο και ανορθολογικό, σα να το καπελώνει (και το ότι είναι ανυπότακτο και ανορθολογικό, αποτελεί το λόγο που το ορθολογικό σύστημα δεν πετυχαίνει).
Αντιθέτως βλέπω την ανορθολογικότητα στο μονίμως καταδικασμένο είναι της ανθρώπινης φύσης, στο γεγονός πως είναι καταδικασμένο να μην υπάρχει. Ο κόσμος συνηθίζει να παίρνει δάνεια, δεν υπάρχει μόνο η ανάγκη. Τί ανάγκη μπορώ να έχω το νέο μου σπίτι να έχει απ'όλα; είναι γιατί αρέσει. Θέλω να έχω ασφάλεια, θέλω να ψηφίζω (κι ας τους βαρέθηκα), θέλω μητροπάνο και ρουβά.
Έτσι κι ο καπιταλισμός, η εργατοσύνη (δεν υπονοώ κάτι για εδώ), κι όλα αυτά αρέσουν.
Φιλικά.
If you're trying to lose pounds then you certainly have to get on this totally brand new tailor-made keto plan.
ΑπάντησηΔιαγραφήTo create this service, certified nutritionists, fitness trainers, and professional chefs have united to develop keto meal plans that are efficient, suitable, economically-efficient, and delicious.
Since their launch in early 2019, 100's of clients have already completely transformed their figure and health with the benefits a certified keto plan can give.
Speaking of benefits: clicking this link, you'll discover eight scientifically-confirmed ones provided by the keto plan.