ΓΚΟΡΝΤΟΝ ΜΠΡΑΟΥΝ, Ο ΣΤΥΛΟΒΑΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ.

Ολοι γνωρίζουμε την περίπτωση Μπράουν του πρωθυπουργού της Μ. Βρεταννίας και αρχηγού του Νέου Εργατικού κόμματος ο όποίος κατά τους προηγούμενους μήνες προβλήθηκε ως ο άνθρωπος που θα δώσει λύση στο πρόβλημα της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Ολα τα ΜΜΕ περιέγραφαν την λύση Μπραουν και το πως και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης έπρεπε να την αντιγράψουν και να την εφαρμόσουν η καθεμιά . Ας δούμε λοιπόν ποιά είναι αυτή η λύση, σε τι συνίσταται, καθώς και τι προσφέρει και σε ποιούς.
Η περίπτωση της Μ. Βρεταννίας είναι ιδιαίτερη και ίσως η αντιπροσωπευτικότερη μιάς χώρας που θυσίασε την βιομηχανία της και το παραγωγικό της ιστό στο βωμό αυτού που λέμε εικονική και αεριτζήδικη οικονομία. Αρχισε να προκρίνεται η κατάσταση αυτή από την εποχή της Θάτσερ και ολοκληρώθηκε με το νέο Εργατικό κόμμα και τους Μπλερ και Μπράουν. Η βαριά βρεταννική βιομηχανία διαλύθηκε και μεταφέρθηκε αλλού , η αυτοκινητοβιομηχανία κατέρρευσε και εξαγοράσθηκε, ή απλά φυτοζωεί, ενώ αξιοπρεπείς και παραγωγικές θέσεις εργασίας στους τομείς αυτούς ,όπως και στα ορυχεία χάθηκαν και αντικαταστάθηκαν από κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας στον τομέα των υπηρεσιών.Με το πρόσχημα λοιπόν της χαμηλής ανταγωνιστικότητας αυτών των τομέων, διέλυσαν την βιομηχανία και αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να ακολουθήσουν μια νέου τύπου ανάπτυξη όπου τον βασικό και κύριο ρόλο θα έπαιζαν οι τράπεζες, οι χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και ο κατασκευαστικός τομέας. Με αυτό τον τρόπο εκτός από την βιομηχανία κατάφεραν και σημαντικό πλήγμα στα συνδικάτα του βιομηχανικού τομέα, που ήταν παραδοσιακά πολύ ισχυρά στην Βρεταννία και αντιδρούσαν δυναμικά στα σχέδιά τους. Ετσι κατέρρευσε η οργανωμένη εργατική αντίσταση, οι βιομηχανικοί εργάτες πέρασαν στην ανεργία, ή σε κακοπληρωμένες θέσεις του τομέα των υπηρεσιών, και η περηφάνεια και η αξιοπρεπεια τους πληγώθηκαν, αφού αναγκάστηκαν για να ζήσουν να εργάζονται σε τομείς άσχετους με την ειδικότητα τους και συχνά σε εργασίες που πρόσβαλαν βάναυσα το ήθος τους. Ο δρόμος στρώθηκε και ήταν πλέον ορθάνοιχτος για την επέλαση των τραπεζών, των παροχέων χρηματοοικονομικών υπηρεσιών των κάθε λογής μεσιτών και διαμεσολαβητών, για την οικονομία δηλαδή της αρπαχτής του αέρα και της φούσκας.Δάνεισαν αδιακρίτως όποιον μπορούσε ή και δεν μπορούσε να δανειστεί και κατέστησαν τους εργαζομένους ομήρους των τραπεζών χωρίς να βρούνε ουσιαστική αντίσταση. Το εργατικό κόμμα πρωταγωνίστησε σ' αυτήν την διαδικασία και μεταλλάχθηκε σε κόμμα τσόντα του συστήματος ξεχνώντας τις παραδόσεις και προδίνοντας του αγώνες του. Οι πολίτες που επλήγησαν από αυτή την πολιτική έμειναν απροστάτευτοι και χωρίς εκπροσώπηση , απογοητεύθηκαν και αποχώρησαν από την κοινή δράση.Ολα πήγαιναν θαυμάσια για τους καπιταλιστές μέχρι που η απληστία τους διέλυσε το σύστημα που είχαν φιλοτεχνήσει που στηριζόταν στην οικονομία του αέρα και του χρέους.
Τότε ο Γκόρντον Μπράουν, ένας από τους αρχιτέκτονες της μετάλλαξης του εργατικού κόμματος, βγήκε και με φιλολαικό προφίλ ανακοίνωσε την επέμβαση του Βρεταννικού δημοσίου για την δήθεν διάσωση των καταθέσεων του Βρεταννικού λαού. Αποφάσισε την κρατικοποίηση με αγορά προνομιούχων μετοχών των τραπεζών από το δημόσιο. Με αυτό τον τρόπο διέσωσε τις τράπεζες από την χρεωκοπία και τους τραπεζίτες από την φυλακή. Δεν διανοήθηκε βέβαια να θίξει την προσωπική περιουσία τους, τις σκανδαλώδεις αμοιβές τους και τις λαθροχειρίες που τόσο καιρό έκαναν . Αντί να προσαχθούν ενώπιον της δικαιοσύνης και να λογοδοτήσουν, να κριθούν οι επιλογές τους και να τιμωρηθούν για την φοβερή κρίση στην οποία οδήγησαν την οικονομία και την κοινωνία βρέθηκαν στο απυρόβλητο και με το πρόσχημα της διάσωσης του συνόλου της οικονομίας που βασίζεται στον τραπεζικό δανεισμό χρησιμοποίησαν χρήματα των φορολουγουμενων για κεφαλαιακή ενισχυση των τραπεζών.
Στην οικονομία της αγοράς η κεφαλαιακή ενίσχυση γίνεται με δύο τρόπους α) με αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της επιχείρησης η οποία καλύπτεται από παλαιούς και νέους μετόχους β) με δανεισμό άμεσο ή με έμμεσο μέσω εταιρικών ομολόγων. Εδώ δεν συζητήθηκαν καν αυτές οι λύσεις και σε καμμία περίπτωση δεν ζητήθηκε από τους μετόχους των τραπεζών να καταβάλουν τα κεφάλαια για την διάσωσή τους.Αμεσα και χωρίς χρονοτριβή ο Μπράουν κατέβαλε τα χρήματα από το δημόσιο ταμείο. Ξέχασαν αμεσως τις διακηρύξεις περί ελεύθερης αγοράς και ανταγωνισμού και έσπευσαν μέσω κρατικών κεφαλαίων να σώσουν τους τραπεζίτες που στηρίζουν το πολιτικό σύστημα. Δεν ετέθη καν το θέμα να ανοίξει το παιχνίδι και να εξαγορασθούν οι προβληματικές τράπεζες απο άλλες ανταγωνίστριες τους, ή και από νέα κεφάλαια που θα ήθελαν να μπούν στο παιχνίδι. Οχι , έπρεπε να σωθούν οι συγκεκριμένοι τραπεζίτες που στηρίζουν και χρηματοδοτούν το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα. Και αυτό με ένα τρόπο γίνεται :με τα χρήματα του δημοσίου. Είναι φοβερό το γεγονός ότι με μεγάλη ευκολία εγκατέλειψαν τις αρχές που μέχρι πριν από λίγο καιρό υποστήριζαν.Πάει περίπατο ο ελεύθερος ανταγωνισμός αφού τον στρεβλώνουν με τις κρατικές ενισχύσεις. Διαλύονται ακόμα και υγιείς τράπεζες που αδυνατούν να ανταγωνισθούν τις κατεστραμμένες , που όμως καλύφθηκαν από τα χρήματα που έδωσε το δημόσιο για την ενίσχυσή τους . Το ζήτημα λοιπόν ήταν ένα και μοναδικό. Επρεπε να σωθούν οι συγκεκριμένοι τραπεζίτες , οι συγκεκριμένες διοικήσεις, το συγκεκριμένο STATUS QVO. To
πολιτικό σύστημα στηρίζεται και χρηματοδοτείται από αυτούς. Αλοίμονο αν δεν έσωζαν τα αφεντικά τους , τους πάτρωνες τους.
Αυτός είναι λοιπόν ο Γκόρντον Μπράουν ο στυλοβάτης του συστήματος , ο σωτήρας του παρασιτικού καπιταλισμού, του καπιταλισμού που παράγει μόνο χρέη και δυστυχία αυτός και το κόμμα του που αποβιομηχάνισαν την Βρεταννία που απορρύθμισαν τις εργασιακές σχέσεις και ακολούθησαν την πολιτική Θατσερ,που υποστήριξαν την πολιτική Μπους και συνόδευσαν τους Αμερικανούς στο Ιράκ. Αυτός είναι εκείνος του οποίου την πολιτική ακολουθεί και η υπόλοιπη Ευρώπη και η οποία προβάλλεται ως η μόνη εφικτή και αποτελεσματική. Αυτή είναι η κατάντια του βρεταννικού καπιταλισμού που αφού έπαψε να παράγει , το μόνο που απέμεινε να εξάγει είναι οι φοβερές ιδέες του Γκόρντον Μπράουν.