ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ,ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ (ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ)

Διαβάζω από την ''Καθημερινή" της Κυριακής 8 Μαρτίου ότι ο ΖΑν-Μισέλ Κατρπουέν επί σειρά ετών οικονομικός αναλυτής της εφημερίδας "LE MONDE" εξέδωσε πρόσφατα το βιβλίο ¨Η παγκόσμια Κρίση¨ βιβλίο που απευθύνεται στο ευρύ κοινό . Κεντρική θέση του βιβλίου αυτού είναι ότι αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι η αποτυχία των κυβερνήσεων , των τραπεζών ή κάποιων ιδεολογιών ,αλλά το τέλος ενός είδους άγριου και αρπαχτικού καπιταλισμού που ο ίδιος ονομάζει "νεοκαπιταλισμό". Προσωπικά απέδωσα στην ανάρτησή της 3ης Μάρτη 2009 την κατάσταση του συστήματος που βιώνουμε σήμερα με τον όρο "Παρασιτικός Καπιταλισμός". Για να τεκμηριώσει την θέση του εστιάζει την προσοχή σε κάποια αντιπροσωπευτικά παραδείγματα που αναδεικνύουν την φύση του υφιστάμενου κοινωνικού μοντέλου. Το πιο ενενδιαφέρον παράδειγμα είναι εκείνο της γαλλικής αλυσίδας καταστημάτων CARREFOUR,δεύτερης φίρμας παγκοσμίως στον τομέα του λιανικού εμπορίου μετά τη αμερικανική WAL-MART,με 8.000 πολυκαταστήματα σε όλο τον κόσμο.Ο Κατρπουέν μας δίνει μια ιδέα για την διανομή του πλούτου σε παγκόσμια κλίμακα φέρνοντας στο μικροσκόπιο τα ... σουτιέν που πουλιούνται στα ράφια των Carrefour ,στη Γαλλία αντί του ποσού των 20 ευρώ το καθένα και τα οποία κατασκευάζονται στην Κίνα στην περιοχή Γκουαντόνγκ . Η κινεζική εταιρεία έχει πάρει την υπεργολαβία από τη γαλλική , η οποία διατηρεί το ντιζάιν , τις αποθήκες και τα δίκτυα πωλήσεων.Οι Κινέζες εργάτριες που κατασκευάζουν τα σουτιέν ανήκουν στους mingongs,τα 300 εκατομμύρια των περιπλανώμενων εσωτερικών μεταναστών που δουλεύουν χωρίς ασφάλιση και δικαιώματα ,αφού δεν έχουν λάβει την απαιτούμενη άδεια μετακίνησης από τις αρχές .
Αυτά τα 20 ευρώ που αποφέρει η πώληση κάθε σουτιέν κατανέμονται ως εξής:

• Τα Carrefour βάζουν στο ταμείο τους 10,81 ευρώ.
• Το γαλλικό κράτος εισπράττει 3,28 ευρώ ως ΦΠΑ
• Ηγαλλική βιομηχανία παίρνει 2,74 ευρώ.
• Τα έξοδα μεταφοράς και εκτελωνισμού είναι 0,44 ευρώ.
• Η κινεζική βιομηχανία που παρήγαγε το σουτιέν εισπράττει 2,73 ευρώ . Από αυτά ,1,64 ευρώ αντιστοιχούν στην πρώτη ύλη ,ενώ τα έξοδα παραγωγής είναι 0,82 ευρώ και το κέρδος του Κινέζου βιομήχανου 0.27 ευρώ.
• Τελικά για τις εργάτριες που έφτιαξαν τα σουτιέν μένουν ...10 σεντς.

Θα μπορούσε να δεί κανείς τη διαδρομή του συγκεκριμένου προιόντος ως πραγματική ακτινογραφία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού της εποχής μας αυτού που ο συγγραφέας ονομάζει "νεοκαπιταλισμό" και εγώ προτιμώ την έκφραση "παρασιτικός καπιταλισμός". Η φυγή κεφαλαίων προς την Κίνα που επιτρέπει στις Γαλλίδες να αγοράζουν φθηνά σουτιέν αλλά καταδικάζει πολλές απο αυτές στην ανεργία. Το σημαντικότερο όλων όμως, που αποδεικνύει την πραγματική φύση του συστήματος είναι ο σφετερισμός της μερίδας του λέοντος της προστιθέμενης αξίας από παρασιτικό εμπορικό και χρηματιστικό κεφάλαιο, σε βάρος του παραγωγικού κεφαλαίου που είναι η βιομηχανία, και σε βάρος της εργασίας. Βλέπουμε την απίστευτη εκμετάλλευση των άμεσων παραγωγών η οποία εκτοξεύει στα ουράνια τηνπαραγωγή εμπορευμάτων, ενώ καθηλώνει την αγοραστική δύναμη της εργατικής πλειονότητας. Και αυτός είναι ο λόγος της κατάρρευσης του υπερεκμεταλλευτικού αυτού συστήματος .
Οπως είπαμε παραπάνω κατά σύμπτωση στην ανάρτηση της 3ης Μάρτη είχαμε αναλύσει την φύση του συστήματος περιγράφοντας την κατάσταση στην Αμερική και τις χώρες του καπιταλιστικού κέντρου. Το κύριο στοιχείο του Παρασιτικού Καπιταλισμού είναι το τεράστιο κέρδος των πάσης φύσεως διαμεσολαβητών ανάμεσα στον παραγωγό και την βιομηχανία και στον τελικό καταναλωτή. Από την παραπάνω περιγραφή βλέπουμε ότι εκτός των εργατριών ,ακόμα και το κέρδος του Κινέζου βιομηχάνου είναι απειροελάχιστο μπροστά στα τρομερά κέρδη του εμπόρου. Βλέπουμε επίσης αυτό που λέγαμε για την εκμεταλλευτική φύση του καπιταλιστικού κράτους το οποίο εισπράττει τεράστιο φόρο καθώς και την συμπαιγνία κράτους και εμπορικού κεφαλαίου για την εκμετάλλευση των εργατών. Διότι όσο αυξάνεται η προστιθέμενη αξία που εισπράττει το εμπορικό κεφάλαιο τόσο αυξάνεται ο ΦΠΑ που εισπράττει το κράτος . Ετσι όλοι έχουν συμφέρον από τη μείωση του εργατικού κόστους διότι ο βιομήχανος αυξάνει τα άμεσα κέρδη του , το εμπορικό κεφάλαιο πολλαπλασιάζει την προστιθέμενη αξία που εισπράττει -διότι βέβαια δεν ρίχνει τις τιμές- , και το κράτος εισπράττει μεγαλύτερο φόρο. Το καπιταλιστικό αυτό κράτος που δυστυχώς υπερασπίζεται μερίδα της καθεστωτικής αριστεράς.
Γι αυτό όπως μονότονα λέμε εκείνο που θα πρέπει άμεσα να πληγεί είναι το παρασιτικό κεφάλαιο, οι πάσης φύσεως διαμεσολαβητές ενώ θα πρέπει να ενισχυθούν εκείνοι που πραγματικά παράγουν και των οποίων η αγοραστική δύναμη έχει εξανεμισθεί.
Τέλος θα αναφέρω αν και δεν το συνηθίζω την προσωπική μου εμπειρία από τον χώρο της οικοδομής, όπου δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά και η οποία επιβεβαιώνει τα παραπάνω.
Το κόστος της αμοιβής του Πολιτικού Μηχανικού για τη εκπόνηση της στατικής μελέτης και την επίβλεψη αντιστοιχεί στο 2% του ελάχιστου κόστους της κατασκευής του κτηρίου επί του οποίου υπολογίζεται η αμοιβή του Μηχανικού και το οποίο είναι σημαντικά μικρότερο της εμπορικής αξίας του κτηρίου.
Ο μεσίτης που θα πωλήσει το κτήριο για το οποίο κοπίασε ο Μηχανικός- για να μην μιλήσουμε για τους εργάτες -θα εισπράξει το 2% της εμπορικής αξίας του κτηρίου -που είναι πολύ υψηλότερη από το ελάχιστο κόστος κατασκευής-από τον αγοραστή και το ίδιο θα εισπράξει και από τον πωλητή .Εν συνόλω δηλαδή 4%. Το κόστος του δικηγόρου και του συμβολαιογράφου είναι πάνω από 2% της αξίας . Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα . Στην Αμερική τα μεσιτικά είχαν εκτοξευθεί στο απίθανο ποσοστό του 6%. Τα ίδια και στον αγροτικό τομέα και αλλού. Ο παραγωγοί υποφέρουν και τα παράσιτα κάνουν γλέντι. Ο καθένας λοιπόν εύκολα μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του και να δεί την λύση, η οποία είναι ηλίου φαεινότερη και δεν είναι άλλη από την ενίσχυση του εισοδήματος των παραγωγών, για να κινηθεί η οικονομία τουλάχιστον στην παρούσα φάση.